Lieve lieverds,

Al bijgekomen van alle feesten?

Oh oh oh! Ik heb het toch weer voor elkaar gekregen om een lange tijd niets van me te laten horen, op de site althans. Tijd voor een gloedjenieuwe update dus!

Komt ie:

Stage loopt al weer tegen het einde, het gaat nu ongelofelijk snel. Deze week en volgende week geven we de laatste therapieën, waarna we de cliënten gaan verlaten. Dat wordt krokodillentranen en dweilen met de kraan open, zo erg zullen ze ons missen. Dat valt natuurlijk allemaal wel mee, maar de meeste cliënten zijn wel blij met ons! Dat is maar goed ook, want daar doen we het (deels) voor.

Afscheid nemen van de cliënten wordt wel raar. Je ziet ze waarschijnlijk nooit meer en weet niet hoe ze er over tien jaar bijlopen. Of ik moet nog een keertje terugkomen, ook geen grote straf. Ik heb wel gemerkt dat wonen op dit eiland geen droom van me is. Voor deze maanden is het prima (oeh klinkt verwend), maar langer is niet nodig. Dit is dus precies goed!

Drie weken geleden zijn mijn ouders op bezoek gekomen en een weekje later ook mijn lieve zusje. Mijn ouders bleven 11 dagen, wat door een bijna-ramp 13 dagen werd, en mijn zusje 8 daagjes. Ik heb geprobeerd ze in die dagen alle hoeken en gaten van het eiland te laten zien, wat aardig gelukt is. Wat voor mij nog een voordeel was is dat ik een aantal nachtjes diagonaal in een big ass bed heb mogen tukken, in de..... airco! Eindelijk kon ik mezelf weer verstoppen onder de dekens zonder ze weer zwetend van me af te gooien! Wat een genot. Daarnaast was het echt superleuk om mijn ouders weer te zien. Lekker bijgekletst en het was vooral leuk om ze te laten zien waar ik me al drie maanden goed vermaakte. Na een weekje gezellig met z'n drieën dingen te doen (strandjes, Christoffelberg beklimmen, film op Mambo kijken, lekker lezen en de oudste boom van Curacao bekijken) kwam Sanne langs, wat ik pas twee weken van te voren wist. Aan de telefoon hebben samen we de bende bij elkaar gegild toen ze me het goede nieuws verkondigde, tot rare blikken van de schoonmaakster toe. Sanne's eerste dag begon goed, ze mocht namelijk meteen aan de snorkel met dolfijnen! Mijn vader wilde me altijd al zwemmen met dolfijnen cadeau geven voor mijn verjaardag, wat nu eindelijk gelukt is. En ook nog eens snorkelen, dan zie je dus veel meer! Het was echt heel gaaf, we hadden een half uur en een aantal dolfijnen tot onze beschikking. We konden met ze mee flipperen boven water maar ook onder water duiken, waardoor ze ook mee naar beneden gingen om zich daar verder te laten aaien. Ze voelden heel glad en sterk aan, èèn grote spiermassa. Ik had al meteen een lievelingsdolfijn die heel lang bij me bleef. Hij leek echt te genieten, hij kneep af en toe zijn oogjes dicht van genot. Ik hoorde ‘m nog net niet knorren. Als ik ophield met aaien kwam hij dichter bij me om aan te geven dat ik door moest gaan. Heel bijzonder en gelukkig staat dit allemaal op film zodat ik het nog honderden keren kan herbeleven!

Mijn ouders wilde vertrekken op Koninginnedag, maar dit verliep helaas niet helemaal soepel. Ze waren een kwartiertje in de lucht toen er een kortsluiting ontstond en er een brandje was in het vliegtuig. Er startte een noodprocedure voor de zekerheid, want het brandje was al geblust door een oplettende stewardess. Ze moesten omkeren en zo (be)landden mijn ouders weer op Curacao! Ze waren heel erg geschrokken en waren blij dat ze weer veilig met beide benen op het eiland stonden. En Sanne en ik ook! Pfieuw, wat een eng verhaal. Ze werden onder gebracht in het Valk hotel in Punda, wat allemaal prima geregeld was. Daar hadden ze trouwens zo'n zacht big ass bed, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Maargoed, dat ter zijde. Ze hadden dus twee extra daagjes, maar dat was natuurlijk allemaal een beetje vreemd. Uiteindelijk, om jullie gerust te stellen, zijn ze veilig thuis aangekomen. En mijn zusje een paar dagen later ook. Pfoe!

Koninginnedag was ook vreemd om mee te maken hier. Iedereen uiteraard verkleed in het oranje, inclusief de Antillianen! Dat zag er toch wat vreemd uit. Er was een party met DJ in Punda, waar iedereen (vooral NL'ers) losging. Er stond een Heineken biertent bij en wanneer ik om me heen keek had ik even het idee dat ik in Nederland was! Maar dan wat warmer uiteraard. Mooi feestje! Hier is gelukkig geen ramp gebeurd, maar wel een rotverhaal vanuit jullie Koninginnedag.

Voordat mijn ouders kwamen zijn we met de familie van Susanne die hier waren, naar Klein Curacao geweest. Dit is een klein eilandje met minder dan niets erop. Een vlak stuk land, wit strand, helderblauwe zee, een vuurtoren en een wrakschip. Dus wel wat, maar niet veel. Knettertje tropisch! Jammer dat de reis ernaartoe wat minder soepel verliep. De boottocht duurde twee uur, waar ik het anderhalf uur heb volgehouden om niet kotsend over de reling te hangen. Ik heb niets ander dan de horizon gezien, want dan word je het minst misselijk. Zeggen ze. Na anderhalf uur werd mij hoekje het kotshoekje, want iedereen om me heen hing over de reling. Na dat allemaal aanschouwd te hebben hield ook mijn maag ermee op en ik moest er ook aan geloven. Wat voelde ik me belabberd zeg, ongelofelijk. Gelukkig was er al snel (gevoelsmatig uuuuuren later) land in zicht en mocht ik op een ander lekker wiebelbootje richting het mini-eiland. Daar ben ik op mijn rug gaan liggen, hopend dat ook voor mij de regel geldt dat als je een voet op land zet, alle misselijkheid in een keer over is. Niet dus, een paar uur later wel. Ook prima! Toen heb ik mezelf gedwongen om een snorkelduik te nemen in het water, omdat er een zeeschildpadje gespot was. Die moest ik zien, misselijk of niet! Het duurde niet lang en daar was ie dan. Een ontzettend mooi beestje zweefde in alle rust door het water en wij konden hem mooi bekijken. Af en toe kwam hij boven om lucht te happen, dan zag je een mooi kopje boven het water uitsteken, en dan ging hij weer verder met zijn ‘vlucht'. Het leek echt meer op vliegen dan op zwemmen, heel gaaf!

Vanaf dat moment ben ik een beetje verliefd geworden op die creaties van de natuur. Op een ander strandje, gewoon weer op Curacao, Playa Lagun, zwemmen er redelijk veel. Suus, Sanne en ik hebben er laatst vier gezien! Ze waren lichtbruin en hadden donkerbruine vlekken op hun lijf/schild/kop. Ze waren ook niet bepaald schuw. Ik zwom het water uit, gelukkig nog met mijn stoere bril op mijn kop, en knalde bijna op zo'n beest! Dat was even spannend, ik dacht dat ie me ging bijten (dat doen ze!), maar ik was niet angstaanjagend of lekker genoeg. Hij zwom onder me door en ik heb ‘m mooi nog wat metertjes kunnen volgen. Vet gaaf!

Over naar de dans der dansen: salsa! Lovely. Suus en ik hebben onszelf naar een hoger niveau getild, niveau 3+! Hoppa! We hebben maar meteen niveau 3 overgeslagen, want er waren niet genoeg geïnteresseerden. We kunnen prima meekomen met de rest, met af en toe wat struikelen, oeps sorry's, oooh zooo's, enz. We leren nu dus vollop. ‘Binnenkort' komt er een filmpje van onze les op de site.

Het windsurfen gaat ook z'n gangetje, ben nu overgestapt naar een kleiner bord en een groter zeil. Ga dus lekker hard en heb zelfs al even ‘geplaneerd' (voor de kenners)! Nu nog verder oefenen met omdraaien, want rechtdoor gaat prima maar je moet ook weer terug! Aan de bak dus met gijpen, overstaggaan en dat soort fratsen. Leuk!

Nog een nieuwtje: Suus en ik gaan vier welverdiende dagen naar Bonaire! Vier dagen relaxen, windsurfen, schilpadden zoeken en leuke dingen doen. We vertrekken de 14^e al!

We hebben onze tickets naar Panama en Costa Rica na heel wat gedoe eindelijk geboekt, het staat nu echt vast! Lekker met een backpack op onze rug op pad, superveel zin in! We horen al veel goede verhalen van mensen die zijn geweest, dus het begint steeds meer te kriebelen. Hopen dat de Mexicaanse griep daar voorbij waait (of iets dergelijks) en anders doen we wel een kapje op!

Ik ben nu ontzettend mijn schoolwerk aan het uitstellen, oftewel ik vertoon uitstelgedrag en studieontwijkend gedrag. Niet normaal. Dus ik houd er weer mee op, ik pak mezelf bij elkaar en ik begin NU aan mijn stageverslag! Onee, eerst nog wat foto's voor jullie fixen! Het houdt niet op, maar het is zo leukJ

Lievelingen, ik ben vast de helft vergeten, maar dat komt dan nog!

Ayo!!

Liefs xxxxx Roos